Rheden

De kans is groot dat je een positief antwoord krijgt, als je iemand vraagt of er goed gezorgd moet worden voor mensen met een arbeidsbeperking. De meesten van ons vertrouwen erop dat de gemeente daar alle aandacht aan zal schenken. Maar willen die gemeenten dat ook? Hebben zij een duidelijke visie op de sociale werkvoorziening ? Of is deze voorziening een lastige kostenpost? Wij vinden dat bij het bepalen van de toekomst van arbeidsgehandicapten de menselijke maat leidend is.

Per 1 januari 2015 is de Wet sociale werkvoorziening opgegaan in de Participatiewet. De wet heeft tot doel om iedereen met ‘arbeidsvermogen’ aan een baan te helpen, bij voorkeur aan regulier werk. Binnen de nieuwe wet moet het werken voor mensen met een arbeidsbeperking geregeld worden.

Gemeenten hebben beleidsvrijheid gekregen hoe zij het werk vormgeven. Ze mogen de beschutte werkplekken voorzetten, maar zijn dit niet verplicht. 20-50% van de mensen met een indicatie komt in aanmerking voor ‘beschut werk’. Dit type werk is bedoeld voor mensen die met professionele begeleiding en aanpassingen op de werkplek zich kunnen ontwikkelen en deelnemen aan de samenleving. Een volwaardige beschutte werkplek betekent ook inkomenszekerheid. De gemeente is in dit geval de werkgever. Zij is verantwoordelijk en maakt met het UWV een keuze: wie mag er naar beschut werk? Het regionale werkbedrijf wordt hierbij betrokken.

In de regio Arnhem is Presikhaaf Bedrijven de plek voor de sociale werkvoorziening . Tot 1 januari 2015 kwamen mensen uit elf gemeenten hier werken; alle gemeenten samen vormen Presikhaaf Bedrijven. Niet elke gemeenteraad is op vergelijkbare wijze betrokken bij de sociale werkvoorziening. Nu de gemeenten geen verplichting meer hebben, staat het werkbedrijf onder druk. Zeker met de huidige bezuinigingen, kijkt elke gemeente naar de cijfers van de werkvoorziening (het reïntegratiebudget is met circa 25% verlaagd). Daarmee is het risico groot dat de mensen achter de cijfers uit beeld raken. Het is daarom van belang dat elke raad een heldere visie op de sociale werkvoorziening heeft. Een visie die vooral uitgaat van de mensen.

Nu al worden arbeidsgehandicapten buiten de werkvoorziening worden gehouden. De veronderstelling is dan dat thuis op de bank, met een uitkering, de kosten lager zijn (geen begeleiding meer). Een foute veronderstelling: deze mensen produceren goederen, werken vaak parttime en krijgen het minimumloon. Zij verdienen het niet om hun zinvolle daginvulling kwijt te raken en ’achter de geraniums’ te worden gezet.

Gemeenten ontwikkelen beleid op het terrein van beschut werk, op het scheppen van ‘passend werk’. Maar ‘passend werk’ is een ruim begrip. Want wordt er voldoende naar de kwaliteit van de mensen in kwestie gekeken? Daarom roepen wij de raadsleden op zich te verdiepen in de sociale werkvoorziening; voer een open discussie voordat je de kaders stelt en een keuze maakt over de toekomst van Presikhaaf Bedrijven.

Wat wij vooral willen is dat er zorgvuldig met mensen wordt omgegaan, dat er tegen een eerlijk loon gewerkt wordt, dat het te verrichten werk zinvol is en met de mensen afgestemd, dat ieders kwaliteiten tot hun recht komen, dat de werkomgeving aangepast is en de begeleiding professioneel. We willen geen discussie over dagbesteding of participatie (vrijwilligerswerk) voor deze groep mensen. Het gaat hier om werk en inkomen. We willen geen wachtlijsten, maar voldoende beschutte werkplekken. We dragen hierin samen een verantwoordelijkheid. Een fatsoenlijke maatschappij zorgt voor mensen die dat zelf niet kunnen.

SP afdelingsvoorzitters: Tamara Koppelaar, Rheden; Patrick Ott, Doesburg; Paul Kusters, Arnhem

Dit artikel is verschenen in De Gelderlander van zaterdag 7 maart 2015.